Η Margaret Thatcher ήταν αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1975 ως το 1990 και Πρωθυπουργός της χώρας από το 1979 ως το 1990. Ήταν η πρώτη και μόνη ως σήμερα γυναίκα που κατέλαβε αυτές τις δύο θέσεις. Για πολλούς ήταν μια «Σιδηρά Κυρία». Ο τραγουδιστής των Άγγλων The Smiths βέβαια την αποκάλεσε πρόσφατα «Βάρβαρη Κυρία». Το μόνο σίγουρο είναι το ότι για πολλούς περισσότερους η τύπισσα ήταν μια συντηρητική, φασίστρια, ρατσίστρια & φιλοπόλεμη πολιτικός που όμοια της δεν ξανά υπήρξε στο μεγάλο νησί, μια πραγματική σκρόφα! Για αυτό & εκατοντάδες χιλιάδες ήταν αυτοί που βγήκαν να γιορτάσουν σε ολόκληρη τη Βρετανία στις 08 Απριλίου του 2013. Και οι λόγοι που την έκαναν τόσο μισητή στην Αγγλία & όχι μόνο? Πολλοί…
Η Θάτσερ ήταν αυτή που προκειμένου να σταματήσει τη πτωτική πορεία της εγχώριας οικονομίας & ταυτόχρονα υποστηρίζοντας τον περιορισμό του ρόλου του κράτους στην οικονομία, κατέστρεψε μεγάλο κομμάτι των βιομηχανικών μονάδων, τα έβαλε με το εργατικό κίνημα ξεκινώντας με σιδηροδρομικούς, μεταλλεργάτες & λιθοξόους, διέλυσε στη κυριολεξία τα ισχυρότατα μέχρι τότε βρετανικά συνδικάτα/ σωματεία & φυσικά διέταξε το κλείσιμο 20 ανθρακωρυχείων απολύοντας περίπου 20.00 εργάτες. Το εργατικό κίνημα & ειδικότερα οι ανθρακωρύχοι απάντησαν με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια & μαζικότητα απεργία που χει γνωρίσει η ευρωπαϊκή ήπειρος & που διήρκεσε σχεδόν ένα χρόνο. Όσο σθεναρά αγωνίστηκαν οι σχεδόν εκατοντάδες ανθρακωρύχοι & αλληλέγγυοι τόσο πιο λυσσαλέα επίθεση εξαπέλυε το θατσερικό καθεστώς το οποίο & στο τέλος επικράτησε. Κατά τη διάρκεια της απεργίας σκοτώθηκαν εννιά άνθρωποι, εκατοντάδες τραυματίστηκαν, 11.291 συνελήφθησαν και 8.392 δικάστηκαν.
Η Θάτσερ ήταν εκείνη που ξεκίνησε το πόλεμο με τη δικτατορική τότε κυβέρνηση της Αργεντινής για τα νησιά των Φώκλαντς. Ο αργεντίνικος στρατός εισέβαλλε στα βρετανικά αυτά νησιά τα οποία όμως απέχουν έτη φωτός από την Αγγλία & είναι πολύ κοντά στις ακτές της Αργεντινής η οποία & τα διεκδικούσε από το 1833!! Τι δουλειά είχαν εκεί οι Άγγλοι λοιπόν.. Οι αποικιοκρατικές αποστολές είχαν περάσει προ πολλού. Κάπως έτσι η φασίστρια Θάτσερ κήρυξε πόλεμο στον αργεντίνο δικτάτορα Γκαλτιέρι σε ένα ολιγοήμερο πόλεμο που το μόνο που κατάφερε ήταν να τονώσει τα εθνικά φρονήματα & των δυο λαών & να προκαλέσει το θάνατο 900 περίπου στρατιωτών & από τις δυο πλευρές. Τη στιγμή που η θάτσερ ακολουθούσε οικονομική λιτότητας στην Αγγλία, διέταζε πολεμική απόβαση σε κάτι ξερονήσια η οποία κόστισε στο αγγλικό δημόσιο 1,6 δισεκατομμύρια λίρες (2,3 δισεκατομμύρια ευρώ).
Και μιας & αναφερθήκαμε στις πολιτικές λιτότητας της θάτσερ θα πρέπει να αναφερθεί πως ήταν το θατσερικό καθεστώς αυτό που έκοψε ένα σωρό κοινωνικές παροχές & επιδόματα στα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα. Καταρχάς εκδικητικά έκοβε τα επιδόματα στις οικογένειες των απεργών (κατά τον ίδιο τρόπο που έπραξε το σημερινό αγγλικό κράτος για τους συλληφθέντες της 4μερης κοινωνικής έκρηξης του καλοκαιριού του 2011) αναγκάζοντας τα νοικοκυριά αυτά να αγγίξουν την απόλυτη εξαθλίωση η οποία & αποφεύχθηκε μόνο & μόνο από την αλληλεγγύη άλλων εργαζόμενων, συγγενών κτλ. Η οικονομική επίθεση που εξαπέλυσε απέναντι στην εργατική τάξη & στα μικρομεσαία & χαμηλά κοινωνικά στρώματα πήρε σάρκα & οστά όταν μετά τις απολύσεις αύξησε τα επιτόκια προκειμένου να ρίξει το πληθωρισμό καθώς & το ΦΠΑ στο 15%. Τα αισχρά & βάρβαρα αυτά οικονομικά μέτρα είχαν σαν αποτέλεσμα το 1982 ο πληθωρισμός να πέσει στο 8,6% από 18%, αλλά οι άνεργοι να ξεπερνούν τα 3,6 εκατομμύρια.. Το 1987 επέβαλλε τον απαράδεκτο «κεφαλικό φόρο» ξεκινώντας τον επιδεικτικά & εκδικητικά από τις περιοχές της Σκωτίας στις οποίες το κόμμα της είχε πάρει χαμηλά ποσοστά στις εκλογές! 18 εκατομμύρια πολίτες από όλη τη βρετανία αρνούνται να τον πληρώσουν & στις 31/03/90 250.000 διαδηλωτές κατακλύζουν τους κεντρικούς δρόμους του Λονδίνου & δέχονται λυσσαλέα επίθεση από τοις θατσερικές καθεστωτικές δυνάμεις της καταστολής. Καμιά δεκαετία πριν κυβερνήσει & από το πόστο της υπουργού παιδείας έκανε περικοπές στον προϋπολογισμό για την Παιδεία, ενώ κατάργησε τη χορήγηση δωρεάν γάλακτος στα σχολεία για παιδιά επτά ως έντεκα ετών.
Όσο αφορά τη καταστολή στα χρόνια της θάτσερ, ήταν όσο βίαιη & απάνθρωπη όσο & τα οικονομικά της μέτρα απέναντι στη κοινωνία. Οι κρατικές ένστολες (& μη) ορδές της αστυνομίας τσάκισαν τους απεργούς ανθρακωρύχους. Το ίδιο έκαναν & στις 31/03/90 στη μεγάλη διαδήλωση για το κεφαλικό φόρο. Με το που ανέλαβε χρέη πρωθυπουργού έντονη αστυνομική δύναμη άρχισε να περιπολεί σε φτωχογειτονιές των λούμπεν & προλετάριων προαστίων του Λονδίνου αλλά & άλλων μεγάλων πόλεων. Οι περιπολίες συνοδευόταν πάντα από ενδελεχής ελέγχους πολλές φορές χωρίς λόγο ή αφορμή που συνήθως προκαλούσαν ταραχές & μανούρες. Στις 10/04/81 αστυνομικοί σταμάτησαν και έλεγξαν, μέσα σε μία μόνο ημέρα, 943 κατοίκους από τους οποίους συνέλαβαν πάνω από 100. Την επόμενη μέρα, στις 11/03/81 & κατά τη διάρκεια των ελέγχων, πέρασε από μπροστά τους ένας νεαρός μαύρος, ο Michael Bailey που είχε πέσει θύμα συμμορίας & αιμορραγούσε μαχαιρωμένος. Οι μπάτσοι όχι απλά δεν αποπειράθηκαν να τον βοηθήσουν αλλά άργησαν προκλητικά να φωνάξουν ασθενοφόρο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (& αφού είχε κυκλοφορήσει & η λανθασμένη είδηση ότι ο νεαρός είχε πεθάνει) οι ντόπιοι κάτοικοι της γειτονιάς να αγανακτήσουν & να δυσανασχετήσουν κάτι που σε λίγα λεπτά της ώρας προκάλεσε μεγάλες ταραχές στο Brixton του δήμου Lambeth του νότιου Λονδίνου. Μικτές φυλετικά (λευκοί & μαύροι κυρίως) ομάδες ντόπιων καταπιεσμένων ισοπέδωσαν τις αστυνομικές δυνάμεις παίρνοντας έτσι μια μικρή εκδίκηση για τη καταπίεση που βίωναν, αβοήθητοι και περιθωριοποιημένοι, μες στους εφιάλτες της ύφεσης & της αστυνομικής κτηνωδίας του θατσερικού καθεστώτος. Συνολικός απολογισμός των ταραχών: Περισσότεροι από 300 τραυματίες, οι 280 αστυνομικοί, πάνω από 50 σπίτια, μαγαζιά και δημόσια κτίρια πυρπολημένα και εκατοντάδες καταστήματα λεηλατημένα. Και φυσικά δεν ήταν μόνο οι απεργοί, οι ανθρακωρύχοι, τα συνδικάτα, οι άνεργοι, φτωχοί & προλετάριοι (λευκοί αλλά & κυρίως μαύροι με καταγωγή από τη Καραϊβική ή την Αφρική), ο φεμινισμός, η ελευθερία του λόγου, οι χίπηδες & τα free festivals, οι ομοφυλόφιλοι, οι Ιρλανδοί που μπήκαν στο στόχαστρο της συντηρητικής πολιτικής & της λυσσαλέας καταστολής της αγγλίδας μέγαιρας.
Η θάτσερ προσπαθούσε να εξάγει το συντηρητικό αυτό προφίλ που έχτιζε για την αγγλία. Κάποιοι όμως δεν έλεγαν να αλλάξουν στάση παρόλο που αυτή αμαύρωνε τον αέρα συντηρητισμού που έπνεε στο μεγάλο νησί. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους χουλιγκάνους. Ο χουλιγκανισμός τη περίοδο εκείνη ήταν στο φόρτε του στο νησί. Με τα εργατικά κινήματα τσακισμένα από τη καταστολή & την ανεργία να βαράει κόκκινο, οι εργάτες & οι άνεργοι λούμπεν νεολαίοι & μη έβρισκαν διέξοδο κάθε Κυριακή μεθώντας στη παμπ, πηγαίνοντας γήπεδο & παίζοντας ξύλο με τους αντίπαλους χουλιγκάνους & αν καθόταν η φάση & με την αστυνομία. Τα πάντα αλλάζουν μετά τις τραγωδίες του Hazel & του Hillsborough. Ειδικά στη 2η περίπτωση όπου & οι οικογένειες των θυμάτων του Hillsborough εξιλεώθηκαν (όσο μπορεί βέβαια να γίνει κάτι τέτοιο) μόλις πρόσφατα όταν & αποδείχτηκε πως αποκλειστικά υπαίτια για τη καταστροφή αυτή (που κόστιζε τη ζωή σε 96 ανθρώπους) ήταν η αστυνομία την οποία με τόση σθεναρότητα & επιμέλεια κάλυψε τότε η Θάτσερ. Οι νόμοι γίνονται πολύ πιο αυστηροί, οι χουλιγκάνοι μπαίνουν για πλάκα φυλακή ενώ ακόμη πιο εύκολα τους απαγορεύουν την είσοδο στα γήπεδα, τοποθετούνται μαζικά κάμερες μέσα & έξω από τα γήπεδα, ειδικές ομάδες undercover (σαν να λέμε λίτες..) εισχωρούν στα άδυτα των hooligan firms & αντλούν πληροφορίες, οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται πολύ, το ποδόσφαιρο εμπορευματοποιείται, μπαίνουν στο παιχνίδι οι πολυεθνικές & από άθλημα της εργατικής τάξης γίνεται διασκέδαση της μπουρζουαζίας. Χαρακτηριστική είναι η εξής δήλωση πρώην προπονητή της ομάδας της West Ham από το ανατολικό Λονδίνο: «Η Θάτσερ σκότωσε το ποδόσφαιρο. Καμιά αμφιβολία επ' αυτού. Από τότε που η Θάτσερ σταμάτησε να πληρώνει δασκάλους και γυμναστές να μένουν στο σχολείο πέρα από τις κανονικές ώρες λειτουργίας του, για να κάνουν τα παιδιά προπονήσεις, ο αριθμός των ταλέντων που βγάζουμε έχει πέσει στο μισό. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα της μεσαίας τάξης σε αυτήν τη χώρα, και σήμερα μόνο στα πλούσια ιδιωτικά σχολεία μπορούν τα παιδιά να ασχοληθούν πιο σοβαρά με τον αθλητισμό. Τα παιδιά όμως που πηγαίνουν σε αυτά τα σχολεία κατά κανόνα προτιμούν το ράγκμπι. Στους συλλόγους γίνεται σημαντική δουλειά, όμως έχω την αίσθηση ότι αυτή η χώρα παράγει μόνο τα μισά ταλέντα από αυτά που θα μπορούσε να παράγει αν το κράτος δεν είχε σκοτώσει το άθλημα επί Θάτσερ»…
Τα βρετανικά μ.μ.ε στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της Θάτσερ βάλθηκαν να πείσουν ότι η χώρα θρηνεί. Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι. Πολλοί ήταν αυτοί που στο άκουσμα αυτό ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν το θάνατο ενός καταπιεστή. Στο Λονδίνο χιλιάδες άνθρωποι κατακλύζουν τη Trafalgar square (εκεί που το ‘90 οι θατσερικές ορδές επιτέθηκαν στους διαδηλωτές ενάντια στο κεφαλικό φόρο) & στήνουν υπαίθρια parties ενώ στο Brixton (εκεί που το ΄81 οι ορδές της τα είχαν βρει σκούρα από την οργή των καταπιεσμένων, των φτωχών, των άνεργων νεολαίων) τα υπαίθρια parties στο τέλος μετατρέπονται σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις της αστυνομίας. Στη Γλασκώβη εκατοντάδες πολιτών συγκεντρώθηκαν στη George square (εκεί όπου το ‘89 έγιναν οι διαδηλώσεις κατά του κεφαλικού φόρου όταν τους πρώτο εισήγαγε η θάτσερ). Στο Bristol μετά από street party από περίπου 200-300 άτομα πραγματοποιούνται συγκρούσεις με την αστυνομία κατά τη διάρκεια των οποίων τραυματίστηκαν επτά μπάτσοι. Παρόμοιες εκδηλώσεις χαράς πραγματοποιήθηκαν & σε άλλες μεγάλες πόλεις όπως στο Liverpool, στο Belfast, στο Manchester, στο Newcastle, στο Sunderland. Ο 58χρονος εργάτης Julian Styles, που είχε απολυθεί το 1984, επί Θάτσερ, δήλωσε: «Περιμέναμε τον θάνατο της. Είναι για μας μια δικαίωση. Σήμερα γιορτάζουμε. Θα πίνω ένα ποτό για κάθε χρόνο παρέμεινα εκτός εργασίας εξαιτίας της πολιτικής της». Σε ανάλογο ύφος, ο David Hopper, γενικός γραμματέας του σωματείου ανθρακωρύχων του Durham δήλωσε: «Δεν αισθάνομαι καμία συμπάθεια απέναντί της εξαιτίας αυτών που έκανε στην κοινότητά μας. Κατέστρεψε τα χωριά μας και τους ανθρώπους μας. Όσο μας αφορά, ο θάνατός της άργησε να έρθει». Ο ίδιος ανακοίνωσε την πρόθεση του σωματείου να διοργανώσει αντιδιαδήλωση την ώρα της κηδείας της Θάτσερ. «Τα παιδιά μας δεν έχουν δουλειά και η κοινότητά μας είναι γεμάτη προβλήματα. Δεν υπάρχουν δουλειές ούτε χρήματα και αυτή είναι η κληρονομιά που άφησε πίσω της. Σε όσους θέλουν να την κλάψουν, ένα έχω να πω: είναι τυχεροί που δεν τους φέρθηκε όπως σε μας»…
Φυσικά πολλές ήταν & οι αντιδράσεις χαράς στις κερκίδες των βρετανικών γηπέδων. Με το άκουσμα του θανάτου της, αναρτώνται πανιά σε διάφορα γήπεδα από οπαδούς των Liverpool, Everton, οι οπαδοί της Manchester United αρνούνται να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή ενώ τα χουλιγκάνια των Millwal & Newcastle το γιορτάζουν με συγκρούσεις με τις δυνάμεις των μπάτσων στους αγώνες με Wigan Athletic (για το κύπελλο) & με Sunderland αντίστοιχα & με τους μπάτσους να προχωρούν σε 38 & 29 συλλήψεις αντίστοιχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου